Jestem małym, obojętnym szczylem?

Cześć! Niewidoczna wraca do was z postem, którego tematyka pewnie was nie zaskoczy, taka jestem kreatywna! Ale na początek należą się wam PRZEPROSINY - tak wiem, kolejne. Tym razem już szczerze obiecuję poprawę, postaram się nie zawieść siebie i was!

W poprzednich latach zawsze niecierpliwie czekałam na święta. Najlepiej, jakby choinka stała już od października, oczywiście pięknie ozdobiona! Ba! Nawet mi - wiernej miłośniczce artystycznego nieładu - zdarzało się ogarnąć tak, abym nie miała problemu ze znalezieniem ciepłych swetrów. Pytając o tegoroczne święta, dostaniecie zupełnie sprzeczną reakcję. W sumie cieszę się, że już to minęło. Nie czułam atmosfery, ani tej całej magii świąt. Cieszyło mnie tylko to, że mam okazję się wsypać i zrelaksować ze słuchawkami w uszach, czy przy dobrym filmie. Dla podtrzymania klimatu - kilka świątecznych, graficznych skojarzeń:

1.coroczne złudzenie  2.definicja świąt 3.ulubiony film świąteczny 4.zdjęcie, które mnie rozbawiło!

I wiecie co? Nadal nie mogę uwierzyć, że już niedługo stuknie mi 18-nastka. Przecież ja jestem jeszcze dzieckiem! Trochę bardziej doświadczonym życiowo, ogarniętym i samodzielnym, ale nadal małym szczylem... Życzcie mi, żebym nie zabiła się podczas kursu na prawo jazdy! Prowadzenie samochodu mnie rajcuje (tak, tata dla uciechy czasem pozwolił mi pokręcić kierownicą w miejscach, gdzie najbliższa przeszkoda była oddalona o 5 kilometrów) i chciałabym być dobrym kierowcą. To jedno z moich celów, nie postanowień, a celów!

 

A wy odczuwaliście tą świąteczną gorączkę i magię? 
Też zaskakuje was ten szybko płynący czas?